Hermann Göring bezoekt Huis Doorn

Door Marcel Bos

Nazileider Herman Göring bracht een bezoek aan Keizer Wilhelm II in 1933. In tegenstelling tot Wilhelm II, was zijn echtgenote Hermine buitengewoon gecharmeerd van de nazileider.

Jaap Holwerda die reeds vele jaren belangstellenden rondleidt in Huis Doorn verdiepte zich in de geschiedenis van Huis Doorn en zijn curieuze bewoner Keizer Wilhelm II. Dit is deel 3 van een serie vervolgverhalen met nieuwe feiten over Keizer Wilhelm II tijdens zijn verblijf in Huis Doorn. Holwerda vertelt dat Wilhelm ontstemd was door Görings gedrag. “Zo deed Göring laatdunkend  over het voormalige Duitse keizerrijk,” vertelt Holwerda. “Hij gedroeg zich arrogant en ontbeerde tafelmanieren. Zodra de nazi was vertrokken, heeft Wilhelm II – zo zegt men - de stoel waarop de Duitser zat in brand gestoken.” Na WO II kon iemand zijn bezittingen pas terugkrijgen als hij bewees géén nationaalsocialistische sympathieën te hebben.

Keizer Wilhelm II voerde een verdedigingsoorlog

De keizer had geen nazi-sympathieën, maar toch is Huis Doorn later geconfisqueerd door de Nederlandse Staat. Holwerda: “Dat zit zo: bij de ‘Verdedigingsoorlog’ tijdens WO I trachtte Duitsland tevergeefs Parijs in te nemen. Bij Hitlers latere inval in Frankrijk tijdens De Tweede Wereldoorlog gaf de Franse president Petain zich op 17 juni 1940 over, waarop Keizer Wilhelm II felicitaties per telegram aan Adolf Hitler stuurde. Op basis hiervan verdacht men de keizer van nazisympathieën en is Huis Doorn genationaliseerd.


Foto onderschrift: Telegram met felicitaties aan Adolf Hitler

De letterlijke vertaling luidt van Keizer Wilhelm II zijn telegram is: ‘Onder de diep-ontroerende indruk van de capitulatie van Frankrijk feliciteer ik U en de gehele Duitse Wehrmacht ter gelegenheid van deze, door God geschonken, geweldige overwinning met de woorden van Keizer Wilhem de Grote uit het jaar 1870. ‘’Welk een wending door Gods wil.’’ In alle Duitse harten weerklinkt het koraal van Leuthen, dat de overwinnaars van Leuthen, de soldaten van de Grote Koning aanhieven: ‘Dankt nu allen God.’

Holwerda zegt dat uit de telegram juist bleek dat de overwinning aan hogere machten werd opgedragen, maar zéker niet aan Hitler. Latere telegrammen van de kroonprins en van Wilhelms 2e vrouw Hermine, die wél overtuigd nazi-sympathisant waren, stroomden over van hielenlikkerij naar Hitler. “De keizer schold op joden omdat het toen ‘mode’ was om de zo succesvolle bevolkingsgroep der joden de schuld te geven van alles wat fout ging in Europa, maar vooral hekelde Wilhelm II socialisten, bolsjewisten, republikeinen, Fransen, Engelsen en de generaals die hem verlaten hadden. Bij de revolutie in Duitsland en Rusland waren veel Joodse revolutionairen bij, maar na de Kristalnacht was de keizer in tranen.” Naar verluidt heeft Wilhelm II gezegd dat de Joden de beste vrienden van het Duitse volk zijn. Holwerda besluit: “Grote dank naar het NIOD.”

Keizer Wilhelm II had Joodse vrienden

Keizer Wilhelm II schold op mensen met een Joodse achtergrond, want dat was ‘mode’ destijds, maar toch hadden vaak zijn beste vrienden een joodse achtergrond, zoals Walther Rathenau, directeur van AEG die als onderhandelaar de herstelbetalingen na WO I met 50 procent terugbracht. Rathenau is later vermoord door rechtsradicalen, waarna Hitler de macht greep.”

Foto onderschrift: Een krantenbericht over de moord op Walter Rathenau en zijn postzegel uit de reeks ‘Mannen uit de geschiedenis van Duitsland’, 2008. (foto: Wikimedia)