Het einde van Majoor Sigurd Von Ilsemann R.I.P.

Door Marcel Bos

Majoor Sigurd von Ilsemann, de trouwe adjudant van de uit Duitsland verbannen keizer Wilhelm II, verbleef samen met de keizer gedurende anderhalf jaar in Kasteel Amerongen. Von Ilsemann was getrouwd met Elisabeth, de dochter van Graaf Godard Bentinck, eigenaar van Kasteel Amerongen. Rondleider van Huis Doorn, Jaap Holwerda, verdiepte zich in de geschiedenis van Keizer Wilhelm II en zijn gevolg. Deel 5. Slot.

“De kinderen van Graaf Godard Bentinck hadden onderling geen harmonieuze verhouding en ruzieden veel, ” vertelt Holwerda. “Von Ilsemann verhuisde met zijn gezin daarom in 1945 van Kasteel Amerongen naar de linkervleugel van het poortgebouw van Huis Doorn. Donkere tijden braken aan voor Von Ilsemann, want ondanks pogingen van de keizerlijke familie om Huis Doorn terug in familiebezit te krijgen, hield de Nederlandse Staat het landgoed in bezit. In Duitsland lag alles wat herinnerde aan het eens zo welvarende Keizerrijk in puin. Majoor Von Ilsemann had zichzelf de heilige opdracht gegeven Huis Doorn als een monument door te geven aan de toekomst!” Holwerda zegt dat oud-personeelsleden en gepensioneerde agenten vanaf 1945 voor bewaking en klein onderhoud zorgden en dat op de zolder van het huis vrijwilligers sliepen om diefstal te voorkomen. Holwerda: “Turk, de valse kettinghond bewaakte de terreinen. Bij duisternis lieten ze het beest in het park los. Iedereen in Doorn wist dat met Turk niet te spotten viel. Door ziekte en persoonlijk leed holde de gezondheid van Von Ilsemann achteruit. In het poortgebouw leefde hij gescheiden van zijn vrouw en zijn zonen kozen een andere weg dan hij zich had gewenst. Geruchten gingen over hem, maar men zag dat hij leed onder de zware verantwoordelijkheid, dus vergaf men hem zijn norse houding. Behalve Ilsemanns gezondheid ging meer verloren. Holwerda: “De stellingen in de kelder van het poortgebouw met Meissen-porselein bezweken op een voorjaarsdag toen het grondwater zich voor de zoveelste keer had teruggetrokken. “ Een groep van 7 wijze heren kwam bijeen die zich bezon zich over de status van Huis Doorn. Moest bijvoorbeeld eerst het park gered worden of moest er een restaurant in het huis? “In 1952 verscheen witte rook,” zegt Holwerda. “Huis Doorn werd een museum en de eerste rondleider deed examen bij de hoge heren.” Majoor Von Ilsemann’s tijd zat erop. Het landgoed werd ongeschonden doorgegeven aan de toekomst. “Zijn ziel, geest en lichaam waren op,” zegt de rondleider van Huis Doorn. “Passend bij zijn wezen als mens en officier beëindigde hij met een pistoolschot zijn leven. In de kamer boven de poort, waar de majoor leefde en werkte sloeg de kogel het plafond in, maar hoe bizar kan de werkelijkheid zijn? Zijn eervolle dood is enigszins onteerd omdat precies op de plek van de kogelinslag een rookmelder is gemonteerd!”

Dank aan Dr Engelhard, Freek en familie Petersen.

Foto onderschrift: Een uniek plaatje uit 1946: Turk, de valse kettinghond

Foto onderschrift: Een uniek plaatje uit 1946: Turk, de valse kettinghond